Sanktuarium najpierw mieściło się w obiekcie klasztornym
Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, który powstał w 1891
roku jako fundacja księcia Lubomirskiego dla dziewcząt i kobiet
potrzebujących głębokiej odnowy moralnej. W okresie międzywojennym w
tym klasztorze żyła i zmarła s. Faustyna Kowalska (1905-1938), przez
którą Chrystus Pan przekazał Kościołowi i światu orędzie o Bożym
miłosierdziu. Przybliża ono tajemnicę miłosierdzia Bożego, wzywa do
zaufania Panu Bogu i postawy miłosierdzia wobec bliźnich, a także do
głoszenia i wypraszania miłosierdzia Bożego dla świata m.in. przez
praktykę nowych form kultu (Obraz Jezusa Miłosiernego, Święto
Miłosierdzia, Koronka do Miłosierdzia Bożego i Godzina
Miłosierdzia).
W 1943 roku krakowski spowiednik s. Faustyny, o. Józef Andrasz SJ,
poświęcił pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego pędzla Adolfa Hyły,
ofiarowany jako wotum za ocalenie rodziny z wypadków wojennych, i
zainicjował uroczyste Nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego. Obraz
szybko zasłynął łaskami, dlatego z roku na rok zwiększała się liczba
pielgrzymów, którzy nawiedzali także grób zmarłej w opinii świętości
s. Faustyny.
Bardzo dynamiczny rozwój kultu Miłosierdzia Bożego nastąpił po
beatyfikacji Siostry Faustyny (18 kwietnia 1993 roku) i jej
kanonizacji (30 kwietnia 2000 roku), a także dzięki pielgrzymkom
Ojca Świętego Jana Pawła II do Łagiewnik (1997 i 2002). Spowodował
on rozbudowę sanktuarium, m.in. wzniesienie nowego kościoła –
bazyliki, którą 17 sierpnia 2002 roku konsekrował Jan Paweł II. W
tym też miejscu Papież zawierzył cały świat Miłosierdziu Bożemu.
opr.
Bartłomiej Paduch